Lyawmiyat — Matcha in de stad

Voor ik vertrok — mijn schild van stilte

Lieve Lyawmiyat, bij de kapstok bleef ik even staan. Mijn crème-kleurige koptelefoon hing daar — stevig, zacht, geruststellend. Ik dacht: deze gaat me vandaag helpen. Om geluid te dempen, om mijn energie te bewaren. Ik zette hem op, voelde hoe hij precies goed aansloot, trok mijn bordeauxrode tussenjas aan, laarzen met een kleine hak eronder, tas om, boek erin. Buiten ademde ik diep in. Bismillah, fluisterde ik. De stad in, zonder plan.

Herfstdag in balans

Het was zo’n herfstdag met wissellicht: een straal die gevels even vergulde, dan weer een wolk die alles dempte. Een luchtig briesje langs mijn wangen. Shwiya shwiya, zei ik tegen mezelf. Rustig aan.

Marhba — welkom in de bieb

Ik nam de tram. De wielen zongen, ramen besloegen; ik zat gewoon en merkte dat mijn hartslag rustig bleef. Bij de bibliotheek begroette de beveiliger me met een glimlach. “Goeiemorgen, welkom.” Klein gebaar, grote toon. Beneden leek alles vernieuwd: een bar met een groot menubord, verse sappen, koffie, zelfs matcha latte (al had iedereen me gewaarschuwd: “het smaakt naar gras!”). Het rook warm en huiselijk. Mensen zaten in rode loungebanken te lezen, jassen naast zich, kopjes op tafel. Hamdoullah, dacht ik. Midden in de stad en tóch een beetje thuis.

N3na — munt en een raamplek

Binnen bestelde ik eerst hete muntthee bij de bar. De geur van n3na vulde de lucht, kruidig en troostend. Ik vond een plek aan het raam, koptelefoon op, boek uit de tas. Even rust: ik, de stad in de verte en de woorden van Thuis van Aboutaleb die langzaam opengingen.

Farhana — zusmoment in kleur

Tussen twee bladzijden door appte ik mijn zus: “Fouzia, ben jij toevallig in de stad? Ik zit in de bieb.” Ze antwoordde snel: overleg tot half elf, daarna kon ze langskomen. Ik was farhana — blij verrast dat het zou lukken. Even later ving ik in mijn ooghoek een flits van kleur. Ja hoor, daar was ze — Fouzia, altijd prachtig en warm, alsof ze zelf een streep zon meebrengt. “Wil je nog wat drinken?” vroeg ze. “Ik heb net n3na op,” zei ik, “maar ik wil eigenlijk matcha proberen.” “Doen,” lachte ze, “met kokosmelk — dat is het lekkerst.”

De eerste slok was zacht en romig, een beetje aards; het schuim als fluweel langs mijn lip. Bssa7a, fluisterde ik. We praatten even — zus-praat met een glimlach ertussen. Na twintig minuten zwaaide ze licht safi en verdween de dag in. Ik bleef zitten waar ik al zat: aan het raam, boek voor me, matcha halfvol, de rust als gezelschap.

Aan het raam — lezen in Thuis

Met elke bladzijde groeide mijn respect. Hij schrijft helder over zijn werk — functies, ambtenarenapparaat, cultuur bij de overheid — dingen die je óf kent óf interessant moet vinden. En toch laat hij iets persoonlijks meeklinken: familie, de zachte maar stevige band met zijn moeder, thuis als partner en vader. Een vriendelijke mensenmens met een sterk rechtvaardigheidsgevoel; zacht én standvastig. Die combinatie — bestuurlijke helderheid met een intieme blik — maakt dat ik langzaam lees, proef en even stilval bij zinnen die na-echoën.

Een kalme energie

Waar ik vroeger al moe was vóór ik iets had gedaan, voelde het nu anders. De koptelefoon sneed het ruisnet van stemmen doormidden. Ik hoorde mijn adem, het zachte zoemen van de ventilatie, het omslaan van mijn bladzijde. Alsof ik meer dan de helft van mijn energie voor later kon bewaren. De matcha hielp — geen piek, geen crash, gewoon gelijkmatige alertheid.

Noor — een glimp van licht

Buiten zag ik op het plein de oliebollenkraam, groot en feestelijk, lichtjes die zelfs overdag glansden. Dat kleine noor trok me naar buiten. Ik nam oliebollen en krentenoliebollen mee voor de kinderen. Daarna stapte ik weer in de tram. Drukker rond lunchtijd, maar alles bleef in balans: wielen die zingen, ramen die beslaan, ik die rustig zit.

Tot slot, lieve Lyawmiyat

Misschien is het toeval. Misschien werkt de behandeling. Misschien tilt de herfst me een trager ritme in. Wat ik voelde was nieuw: niet dat ik terug ben in het oude leven, maar dat ik er opnieuw deel van kan zijn — op mijn manier. Vandaag voelde gewoon goed. Alsof iets in mij zei: het mag weer, op jouw tempo. Soms is tijd het enige wat je nodig hebt. En een kop groene thee met kokosmelk.

Dit was het voor vandaag, lieve Lyawmiyat. Tot gauw, inshallah. 🌿 Bedankt voor het luisteren.

Woordenlijst

Shwiya shwiya → rustig aan, beetje bij beetje

Bismillah → in de naam van God (voor je iets begint)

Hamdoullah → lof zij God, dankbaarheid

N3na → munt

Farhana → blij/verheugd

Bssa7a → op je gezondheid / smakelijk

Safi → genoeg, klaar, oké

Noor → licht

Inshallah→ als God wil