Lyawmiyat – Woensdag 1 oktober

Ochtendwandeling

Lieve lyawmiyat, vandaag begon anders dan ik had bedacht. Ik wilde de kinderen naar school brengen, maar Mostafa zei: “ik doe het, ik moet daarna toch naar een afspraak in de buurt van de school.” Op dat moment dacht ik: yallah, laat ik mezelf vandaag een ander begin gunnen.

Dus ik ging wandelen, met de kleine in de kinderwagen. Ik deed mijn trenchcoat aan, sneakers, en voor de verandering mijn bril in plaats van lenzen. Comfy en simpel, safi.🍂 De bomen stonden er zo prachtig bij — groen, geel, oranje, en hier en daar al wat bruin. Het weer was zacht.

Telefoontjes onderweg

Onderweg belde mijn broer. We hadden elkaar een paar dagen niet gesproken, en het voelde vertrouwd toen hij meteen zei: “kayn chi jadid?” Zoals altijd belandden we weer bij de geopolitiek — Turkije, de regio, die blik die we samen ontwikkelden tijdens onze tijd in Bursa. Het blijft bijzonder hoe dat gesprekspatroon ons verbindt.

Daarna mijn moeder. Mama Djeli, zei ik, het is zo mooi weer, ga naar buiten! Ze lachte, want ze was net terug van buiten. En later nog mijn zus Rachida — we kletsten over de wlidet en de kleine dingen van de dag. Zo werd mijn wandeling gevuld met natuur én familie. Hamdoullah, dat voelde rijk.

Een kleine overwinning

Op de terugweg liep ik langs de tandarts. Normaal krijg ik daar anxiety van als iets niet gepland is — dan voelt het alsof mijn hoofd overloopt. Maar vandaag zei ik zachtjes: bismillah, gewoon proberen. Ik stapte naar binnen om een afspraak te maken. Er was niemand achter de balie, dus uiteindelijk ben ik weggegaan. Maar eerlijk, lieve lyawmiyat? Het voelde als een overwinning dat ik het probeerde.

Boodschappen en ontmoeting

Nog even langs het kleine winkelcentrum: shampoo bij de Kruidvat, warme gobs bij de bakker (de geur alleen al was troostend), en thee en melk bij de supermarkt. Bij de bakker maakte ik een kort praatje. Heel gewoon, en toch gaf het me een glimlach. Mzyan.

Wat me opviel: ik raakte dit keer niet overprikkeld. Mijn headphone dempte alles een beetje, als een buffer. Ik voelde me beschermd, alsof de wereld zachter binnenkwam. Dat ga ik vaker doen, safi.

Thuis met thee en een boek

Thuis zette ik een kop herfstthee — gember en karfa. Ik speelde nog even met de kleine, ruimde de koezina op, en legde daarna mijn boek klaar: Thuis van Aboutaleb. Ik ben er net in begonnen, maar het voelt bijzonder. Hij schrijft met zoveel details over zijn dorp, zijn vader, en de eerste generatie Marokkanen hier. Het klinkt zo vertrouwd, alsof ik ook een verhaal van mijn eigen familie lees.

Al met al, een dag vol kleine keuzes die licht voelden. Geen strakke planning, maar stapjes die me goed deden. Het voelde echt als rahma.

Dat was het, lieve lyawmiyat. Tot gauw, inshallah. 🌙

Woordenlijst

Lyawmiyat → dagboeken, dagnotities (meervoud van lyawm = dag)

Yallah → vooruit, kom op, laten we gaan

Safi → genoeg, klaar, gewoon

Kayn chi jadid? → is er nog iets nieuws?

Wlidet → kinderen

Hamdoullah → lof zij God, dankbaarheid

Bismillah → in de naam van God (begin van een handeling)

Gobs → Marokkaans rond brood

Koezina → keuken

Karfa → kaneel

Rahma → genade, barmhartigheid

Mzyan → goed, fijn, leuk