Als de dood een podium wordt

Intiem, geen podium

De dood is een intiem moment. Toch wordt ze online steeds vaker een podium voor waarschuwingen en oordeel.

Waarom dit pijn doet

Het raakt me wanneer intieme momenten rond de dood op Instagram verschijnen. Ervaringen uit de dodenwassing worden gedeeld en uiterlijke details — nagellak, piercings — uitvergroot, alsof dát de kern van geloof bepaalt. Dat voelt onjuist en pijnlijk. Een wassing is een teder ritueel, een laatste eer voor een ziel die terugkeert naar Allah subḥānahu wa taʿālā — geen onderwerp voor publieke uitvergroting.

Hart boven vorm

De islamitische traditie leert dat Allah naar onze harten en daden kijkt, niet naar vormen. De vroege boodschap draaide om tawḥīd; rituelen kwamen later. Bij de dood horen barmhartigheid, respect en discretie. Wie een overledene wast, bewaart wat hij ziet. Fouten bedekken is een deugd; openbaren dient geen enkel goed.

Kwetsbaarheid bespeeld

Ik herken een terugkerend patroon: het bespelen van kwetsbaarheid. Gelovigen verlangen ernaar Allah goed te ontmoeten; sommige posts spelen daarop in met angst. Uiterlijke details gaan overheersen, terwijl gebed en verbinding naar de achtergrond verdwijnen.

Fysieke nabijheid ≠ geestelijke autoriteit

Wie een dode wast staat naast het lichaam, maar niet dichter bij de overledene in de ogen van Allah. Fysieke nabijheid is geen geestelijke autoriteit — en zeker geen vrijbrief om te oordelen.

Wat angst doet in gezinnen

Waar angst en uiterlijk de toon zetten, ontstaan scheurtjes in gezinnen en gemeenschappen. Het geloof dat harten zou moeten verzachten, wordt dan een bron van spanning. Dat is niet onvermijdelijk: terugkeren naar de kern — barmhartigheid en eigen hartstoets — heelt.

Zacht gedenken, zonder details

De dood is geen middel om angst te zaaien. Zij is een ontmoeting tussen ziel en Schepper. Laten we kiezen voor discretie, eerbied en duʿāʾ voor de overledene. De Profeet ﷺ moedigde aan om de dood te gedenken door grafbezoek, dhikr en gebed — niet door intieme details te delen. Dat pad is zacht, respectvol en gericht op het eigen hart.

De dood verdient geen podium; zij verdient gebed.

Duʿāʾ

Moge Allah subḥānahu wa taʿālā onze harten verzachten en ons leren kiezen voor barmhartigheid boven uiterlijk vertoon.